om het goed te maken

Vanochtend reed ik naar Vleuten, naar mama, zoals zo vaak.
Ik moet hiervoor over de provincialeweg. Zo een weg met vaak dode dieren. Zelfs mijn eigen Pollepoes werd er doodgereden 5 jaar geleden. Vandaag wapperde er een kouwtje over het wegdek. Het arme beest kon niet meer vliegen, maar deed nog wat pogingen om van de weg af te komen o.i.d. Erg zielig. Er reden allemaal auto's achter me, en natuurlijk komt het beesie op mijn weghelft. Ik MOEST er over heen. Op zo een moment weet je dat je er het beste aan zou doen, met een wiel over het beesie te rijden. Maar dat kan ik niet., dus maar midden onder de bus door. In het spiegeltje zag ik dat de automobilisten achter me hetzelfde deden, maar ik hoopte dat er een verstandiger zou reageren.
Op de reis terug bleek iemand dat idd gedaan te hebben. De vogel was plat. Zoiets vind ik erg naar.
Vanavond tijdens de koffie zagen we onze kat buiten lopen met vier poten uit zijn bek. Weer een moord, dit keer niet begaan door een auto, maar door een kat. We renden naar buiten en Kat liet de kikker vallen. Gijs heeft dat beesie in een potje gedaan en ik heb um even naar de vijver van de buren van Gerda gebracht.
(wat een eenheid met het raam van de buren)
De domme kikker besloot de andere kant op te springen, richting Gerda dur huis.....en laat die nou ook net een kat hebben. Ik ben maar naar huis gegaan en maak mezelf wijs dat de kikker het dankzij mij toch overleefd heeft en dat dat als een soort yin-yang werkt met de vogel, dus dat alles uiteindelijk wel goed is.
Rare beesten.