LONDON!!!

Whooo, soms heb je geluk....
en win je een reis naar London. Lang geleden dat ik daar was en lang geleden dat ik zomaar met een vriendin een weekend een stedentrip deed.
We hebben gruwelijk gelachen, hadden het perfecte reisgezelschap en de beste hostes en buschauffeur die Van Nood reizen heeft (vraag naar Peter en Menissa als je gaat, en doe ze de groeten)
Als Japanners lieten we ons vervoeren en maakten we fotoos....en fotoos, we dronken lauw bier zonder schuim, pikten fooien, dansten met servetjes en Henry the 8th, kochten Jean Paul Gaultier parfum en wipten op bedden en stoelen.
Het was mooi!
De fotoos staan op een aparte site, stuur me even een berichtje als je ze wilt zien.
YouTube is wel weer een filmpje rijker :) Onder het mom van "wie kent je kont in Keulen" hier:
Wie kent je kuiten in London

Upgrade > update whatever....

Okee, jullie hebben gelijk, deze log staat stil.
Toch even een kleine update voor die lezers die erom vragen.
Het leven van DikkeNel is zoals al in eerdere berichten staat gesplitst in een Real Life (RL) en een Second Life (SL).
Mensen die alleen een Real Life hebben, zullen hier graag commentaar op willen geven. Toch enige uitleg dus.
Wat Second Life is ga ik niet meer uitleggen, dat is volgens mij wel bekend.
Wat Second Life gaat betekenen voor de toekomst is voor mij de uitdaging. Ik ben namelijk van mening dat over een paar jaar (of eerder) ons huidige 2D internet een 3D internet gaat worden (noem het www3). In plaats van een pagina bezoeken van Scapino om te kijken wat de aanbiedingen zijn, zul je door een winkel kunnen "wandelen" en personeel daar middels een chatvorm of voice vragen kunnen stellen. De ontwikkeling naar een 3D internet is hard onderweg, dat kun je zien in Second Life. Door hierin mee te gaan zie je hoe hard dit gaat. Ik ga hier niet stellen dat straks iedereen in Second Life is, maar wel dat het idee de vorm gaat worden. Dát betekent Second Life voor mij.
Ik bouw in deze wereld en heb contact met veel mensen die ook actief zijn in de ontwikkeling, ieder op zijn eigen manier. Kunstenaars, muziekanten, regisseurs, computernurds, studenten of werklozen, met een heel netwerk aan diverse mensen om me heen weet ik zeker dat ik niet droom.
Een paar weken geleden werd mijn "2-de leven" beloond in mijn 1-ste: Ik kreeg een Real Life baan in Second Life als virtueel adviseur bij de Randstad-vestiging in Second Life. Ik help hier mensen die willen werken in Second Life aan een virtuele baan. Dit doe ik ca. 20 uur in de week en aan het eind van de week breng ik keurig mijn werkbriefje bij Randstad hier in mijn woonplaats. Raar? Ik noem het de ideale baan.
Vandaag had ik een evaluatie gesprek in Rotterdam, ik ontmoette daar een van mijn collega's en mijn baas. Het liep lekker, al was ik bloednerveus. Na een gesprek van een paar uur waren we eruit. Marjan (de collega) en ik worden supervisor, dus PROMOTIE! We krijgen meer rechten, personeel onder ons en gaan RL-lesgeven aan bedrijven die Second Life ingaan of willen gaan bij DNB (zie www.secondlife.nl) en we krijgen dus ook meer loon :)
Met andere woorden een Upgrade!
Ondertussen heb ik in Second Life een kantoor, een huis en ben ik bezig (in samenwerking met anderen) met een winkel, een kunstgallerie, zijn er plannen voor een theatereiland samen met een RL-regisseur die ik ken en ondertussen blijf ik bouwen, nu ook met 3D progs, waarbij je je ontwerp importeert in SL.
Dus wat nou "get a real life first"?

Peter

Tien jaar geleden gingen Peter en ik uit elkaar, zonder ruzie met verdriet. We hadden 7 jaar samengewoond. Nadien zagen we elkaar nog sporadisch. Ik ging samenwonen met Gijs en Peter trouwde Naomi. Hij kreeg een zoontje en scheidde een jaar geleden.
3 Weken geleden ging het mis met Peter. Nadat hij de week ervoor lelijk was gevallen kreeg hij op zijn werk een herseninfarct, gevolg van een gesprongen adertje in zijn nek....
Dit is triest.
Peter is gisteren vertrokken naar revalidatiecentrum de Hoogstraat in Utrecht. Hij is halfzijdig verlamd en kan niet meer praten (op "ja", "nee" en "dus" na), niet meer schrijven en niet meer lezen. Vorige week heb ik hem bezocht, deze week weer. Ik van mening dat hij geestelijk nog erg goed "bij" is. Hij kan non-verbaal ook dingen duidelijk maken.
Ik schrijf dit hier in mijn blog omdat ik niet weet wie deze log af en toe lezen, misschien (oude) bekenden van hem. De familie heeft geen adressenboekje in zijn huis gevonden, dus ik probeer het nu zo. Ik denk namelijk dat Peter het fijn vindt mensen te zien, hij verveelt zich te pletter de hele dag.
Mocht je dit lezen en je aangesproken voelen, ga eens langs...

A.A.A.D.D. ofwel: Age Activated Attention Deficit Disorder

Dit zijn de symptomen:
Je beslist om de auto te wassen, je vertrekt richting auto en ziet de post op tafel liggen.
OK, je gaat de auto wassen, maar eerst toch even de post doorbladeren.
Je legt je autosleutels op je bureau, filtert de reclamefoldertjes uit de hoop post en ziet dat de vuilnisbak vol zit. Dus leg je de rest van de post, waaronder enkele rekeningen, op je bureau en zet de vuilnisbak buiten.
Of nee, toch eerst nog vlug de rekeningen betalen.
Waar liggen die overschrijvingsformulieren alweer?
Oeps, je hebt er nog maar 1.
Je hebt nog reserveformulieren in de kast boven.
Ah.., daar staat je cola nog.
Eerst die extra overschrijvingskaarten zoeken.
Maar wel eerst die cola wat verder van de computer zetten want straks sla je hem nog omver en dan mors je op je toetsenbord.
Weet je wat, je zet hem gewoon in de koelkast, dan blijft hij fris.
Je gaat naar de keuken en bemerkt dat je plantjes er nogal droog bij staan, die hebben dringend water nodig!
Je zet de cola op het aanrecht en hola, daar ligt je zonnebril!
Die zocht je al de hele morgen.
Je legt die eerst maar even weg voor je het weer vergeet.
Je vult het gietertje met water en vertrekt naar de bloempotten.
Aaaargh!
Iemand heeft de afstandsbediening van de TV in de keuken laten liggen!
Als we vanavond TV willen kijken, zullen we er nooit aan denken om in de
keuken te kijken, dus leg je de afstandsbediening beter direct in de woonkamer. Je giet wat water in de bloempotten en morst op de vloer, gooit de
afstandsbediening op een kussen in de stoel en je gaat terug naar de hal.
Waar was je nu ook al weer mee bezig?


Aan het einde van de dag:
De auto is niet gewassen, de rekeningen zijn niet betaald, de cola staat op het aanrecht, de bloemen kregen te weinig water, je hebt nog steeds 1
overschrijvingsformulier en je vindt je autosleutels niet meer...
Je probeert te ontdekken hoe het komt dat er vandaag niets is gebeurd.
Daar begrijp je echt niets van, je was de hele dag druk bezig!!!
Je bent je ervan bewust dat je een ernstig probleem hebt en moet
dringend professionele hulp vinden, maar eerst even je e-mail checken...
En dan zie je dit bericht, je slaakt een zucht van herkenning.
Het heeft dus een naam!

btw: k ben gestopt met de studie en heb geen zin meer in de log....verder gaat alles prima, ha

America

Nu verwacht iedereen waarschijnlijk een uitgebreid stuk over het afgelopen weekeind, wel....k ben sprakeloos. Van vrijdag tot maandag heb ik alleen gelachen, veel gelachen. Het concert vrijdag maakte ik niet bewust mee, i.t.t. Martijn had ik nog wel het vuurwerk gezien, maar verder is alles langs me heen gegaan geloof ik (ouzo?). De herkansing van zaterdag was dan ook wel zo prettig. Zaterdag was leuk, (bijna) iedereen was er, allemaal bij elkaar (waar was je monique?). Na afloop naar Boem J., dansen, lachen, roken en drinken (een man,een vrouw, een peuk en een grote pot bier toch Majel?). Zondagavond was wat lauwer in Boem, maar toch leuk genoeg om tot vroeg te blijven.
Maandag afgesloten met tassen vol koffie bij Anton en nu weer thuis...geen uitgebreid stuk dus, maar wel gelachen...hahahahaha

koffer....

....gepakt. Het is me wat, normaal zou een tandenborstel moeten volstaan voor een paar dagen weg, nu moet er een grote koffer mee.
Nog een uurtje of 2 en we vertrekken richting het zuiden, Joke en ik. Op naar Loohorst! Het gaat wat worden, zeker wat worden...Fietsen mee, plannen in overvloed, hoofddoel hét slotconcert.
Corrie en Rene gaan we missen dit jaar, dat maakt het toch wrang.
Ook de kinderen zal ik af en toe missen, al is het voor een mama ook wel eens erg lekker om weg te gaan (tis tenslotte maar één keer per jaar...) Ondanks de missingen, zal het dus wat worden over 2 uur.....de koffer lacht. Staks nog even ouzo halen. Nu eerst koffie. Nog 2 uurtjes, mmmmm.....
(wordt vervolgd)

met een deken...

...zit ik tegen de verwarming aan. Het is opgebroken, kan gebeuren, niets aan de hand. Het tentamen zit erop, 2 weken hard voor geleerd, daarnaast nog mijn eerste en mijn tweede leven. Dan breekt het op en krijg ik het koud. Zo gaat dat, spanning weg, klimatisering onderweg. Het huis is inmiddels niet meer toegankelijk, de was ligt op een grote hoop, speelgoed overal....de ararchie onder de kinderen overheerstte, en dat maakt zooi.
Morgen wordt het beter....dat beloof ik.

mijn 2-de leven

Soms is iets heel anders doen / zijn wel erg leuk. Zo ben ik een weekje geleden ingelogd bij secondlife. Je kunt een poppetje kiezen wat je dan bent. Wordt vervolgens op een help-eiland neergekwakt, samen met allemaal mensen die ook van achter hun toetsenbord een andere ik willen zijn. Je poppetje kun je maken zoals je wilt: dik, dun, lang, klein...bijna alles is mogelijk. En zo liep ik daar als een stoot in de andere wereld, genaamd fl**. Op de help eilanden al vrienden gemaakt en hoppa naar de echte secondlife-wereld. Ik zal de details besparen, maar heb hier wel wat af zitten lachen, vooral het vliegen...
Nu wil het zo zijn dat als je van die help-eilanden af gaat, je niet meer terug mag. En daar had ik wel een beetje spijt van, helemaal toen Gerda en Odetta ook een tweede leven begonnen. Ik meldde me dus opnieuw aan, om hen op te wachten op de help-eilanden, dit maal onder de naam DikkeNel. Ondertussen was ik er als Fl** achtergekomen dat escort-girl niets voor mij was, moest ik toch geld verdienen en had ik me bedacht waarzegster te worden. Als DikkeNel zou ik dat gaan doen. DikkeNel werd een grote, brede vrouw met zwarte wijde kleren en zwart haar (de oorringen moet ik nog ergens scoren...). Gerda heb ik nog niet kunnen vinden, Odetta wel gelukkig! Odetta is ook mijn enige vriendje. Ik zie er niet leuk genoeg uit. Heb als DikkeNel bijna geen aanspraak. Eigenlijk wel heel zielig. Er zitten dus allerlei mensen in dat "spel", mensen van over de hele wereld, die hebben een gekozen uiterlijk en beoordelen met wie ze willen chatten op een ander (gekozen) uiterlijk......
Desondanks is het lachen in mijn tweede leven, maar er gaat niets boven mijn eerste leven: Gisteravond was het mooi in Apeldoorn! Met name de Ierse Folk was waanzinnig!
En vanavond, vanavond ga ik weer eens lekker vreemd: We gaan naar de Dijk, niet om de Dijk, maar om de organisatie, leuk Liesbeth, dat we weer VIPS bij jullie mogen zijn! Daarna ben ik weer een tijdje op afwezig, tentamens voorbereiden....

Soms, héél soms.

Als je met een probleem geconfronteerd wordt, denk dan goed na.
Is er een oplossing, dan heeft het geen zin je op te winden.
Is er geen oplossing, dan heeft het ook geen zin om je op te winden.
(Dalai Lama)


en soms, héél soms is het accepteren van een niet-oplossing stomweg niet te accepteren, kom je er met je gedachten en woorden niet uit, niet geschreven, niet gesproken. Op zulke momenten zou je willen kunnen wensen, al zou het maar een klein wensje zijn, ik zou het doen, voor jullie.
Sterkte in deze onzekere week C en R!
"blief 't vertrouwe beware"

Gijs2000

Morgen is het zover: Gijs2000 wordt 6!
De slingers hangen, kado op de tafel.
Morgenmiddag met 8 kindjes naar Ballorig.
Zondag het "grote mensen"-feestje.

woorden schrijven

Schrijven is leuk, leuker dan praten eigenlijk. Beide doe ik het graag, althans bij het laatste doe ik pogingen. Soms nemen woorden het van je hoofd over, met schrijven kan dat ook gebeuren, maar je kunt krassen, gummen of deleten, al is in het laatste geval ook de entertoets een makkelijke optie.
En dat gebeurt mensen nogal gauw, merk ik. Wat een zooitje is dat internet soms. Meningen die maar, hoppa, de wereld in gesodemieterd worden, het liefst zonder enig fundament. Zoek je iets op internet dan wijst de cursor al gauw datgene aan wat je wilt zien en niet wat de andere opties zijn. Soms stoor ik me eraan hoe kortzichtig en egocentrisch mensen lijken te worden. Het zal een ontwikkeling van de tijd zijn, waar ik de oudere generatie ben. MSN. Ik denk dat de communicatie in dergelijke programma's ca. 80% mist. Intonaties en verbale gedragingen worden overgeslagen, alleen woorden hebben het voor het zeggen. En wat zeggen woorden? Woorden maken mij DikkeNel, das maar 20% van ik. Ik schrijf nou eenmaal niet mijn blad voorbij. Mijn mond voorbij praten, of eigenlijk gewoon "foute dingen op foute momenten zeggen", daar heb ik nog wel eens moeite mee. Het kan dicht bij elkaar liggen. Toch blijkt het eerste geval wel makkelijk mogelijk (typ ik zonder begrip): het annoniem reageren op internetsites, logjes e.d. Hoe goed de meningen misschien ook bedoeld zijn, het is maar 20% communicatie, niet eens te vergelijken met een vreemde die spontaan naar je staat te zwaaien en al helemaal niet te vergelijken met de gedachten die je soms van iemands gezicht kunt aflezen of de hand die je schud. Nee, 'k heb geen begrip voor de entertoets, op deze manier misbruikt. Tuurlijk lenen vooral logjes zich voor commentaar, maar een beetje je normen en waarden in de gaten houden zou geen kwaad kunnen. Doe dan alsof je degene kent, begroet en een hand schudt eer je typt.
Benieuwd ben ik nu wel, wanneer mijn log ten prooi valt aan de anoniempjes, geen profielen en naamlozen, de spoken van internet. Kijken mag, anders zou deze site niet openbaar zijn, meningen mogen ook maar een anonieme mening, geen behoefte!
We moeten er mee leven, het digitale tijdperk. En natuurlijk is het een genot: binnen 2 tellen te kunnen opzoeken hoelang gekookte eieren in water in de koelkast goed blijven, laten we dat vooral niet vergeten!
Ik wer alt!

nee, geen kater...

En voor je het weet zijn we tien jaar verder een speelt RH weer eens in de buurt. Om half acht liet Monique de school met de bijbel van montfoort bijna branden, gevloek en gescheld omdat ze mijn huis niet kon vinden. Maar de geur van de koffie trok haar uiteindelijk toch naar ons toe. Marcel kwam even de kaarten halen en ging alvast naar de paardenbak. Nadat Thérèse, Anita en Joke thuis waren losgebroken kon ik dat genot ook op me nemen en daar gingen de desperate housewifes, op naar de knollenbak. Dit keer eens op tijd. Wat me bezielde zal voor mij altijd de vraag blijven. Ik was in de veronderstelling Thérèse te moeten beschermen voor het volk. Ze ging voor het eerst naar een gebeuren als dit toe en ik zag haar niet direct in de meute genieten, een mooi plekje was dus gewenst....Afijn, dat was wel een reden om "op tijd" te zijn, maar k denk dat dat toch niet reden genoeg was, nogmaals wat bezielde me? Om kwart voor negen stonden we achter een paar kisten en hekken, we mochten de knollenbak niet in! Dit is wel heel erg. Koud en als een stel idioten stonden we daar te wachten tot we erlangs mochten, en wachten, en wachten...Hoelaat we er uiteindelijk ingingen zou ik niet weten, maarrrr IK was de eerste die het terrein op mocht! Zo dat heb ik dan ook eens meegemaakt, en weer snapte ik niet wat mensen daar aan vinden. De eerste stap in die bak werd door Monique gezet en het hek had ik weer als eerste te pakken, toen snel naar de bar....en de bar en de bar. RH bleek pas om 12 uur te spelen, stonden we dus, aan dat hek, om je rot te schamen! De plees waren een groot drama, geen water en geen papier (laat hier je fantasie maar niet op los, de werkelijkheid was..eh....geen goed woord in het hoofd hier)
Alles werd vergeven toen de band begon. Het was weer lekkerrrrr. We hebben ontdekt dat Marcel zijn geest vrouwelijke trekjes vertoont en dit ook lichamelijk uit. Zijn immitatie deed Monique bijna haar broek onderplassen. Anita vindt alles leuk, die moet je er toch echt bij hebben op een feestje, "hij is een lollige vent" was haar thema voor de avond. Een collega van Joke dacht dat ze 16 was en de beveiligingsmeneer ("hij is een lollige vent" op de achtergrond) wilde Joke d'r telefoonnummer niet, al deden we nog zo ons best het kwijt te raken. Het rooie kleed was gister speciaal voor Liesbeth, 50 joar was al gespeeld toen ze terug belde. Poels krijgt Shane-trekjes als ie dat nummer zingt, tekst blijkt erg lastig, en dat terwijl die tekst juist zo mooi is!
De nachtwerkzaamheden van mij in persoon de laatste tijd hebben ook nog een staartje gekregen. Gijs zou ons komen halen, maar beantwoordde de telefoon niet, althans pas nadat we al 3 kwartier gelopen hadden...niet leuk, ik vervloekte hem voor minimaal een jaar. Helaas bleek ik de schuldige, k had het geluid van de telefoon boven uitgezet, om af en toe ongestoord "een tukkie" te doen overdag...
Uiteindelijk kwamen we dan toch in ons stadje (!). Frituurpan aan en ouderwets bitterballen eten na het stappen, die gaan we er in houden (ipv vip-en).
Nu dan, beetje chaotisch verslagje, maar het staat er weer, beste lezers.

bitch

Eigenlijk ben ik onmenselijk ongeduldig. Kind-onvriendelijk ongeduldig is beter gezegd. Tijdens de opvoeding van de kinderen bedenk ik me bij bijna alle acties het woord zelfstandigheid. Ik probeer dit wel zo te doseren dat er ook nog "lekkere verwen momenten" zijn, kind-momenten.
Mijn kinderen gaan over een paar jaar een harde wereld in, een wereld vol twijfels en onzekerheden, een wereld die ze zelf vormen en ook vormen aanneemt die ze niet willen. Ze zullen daar ín moeten staan en stevig ín moeten staan. Ik zie het als moeder als mijn taak dit voor te bereiden, dat is niet altijd makkelijk.
Sinds ik kinderen heb is er iets in mij verschrikkelijk veranderd, ik ben een harde bitch geworden. Totaal onverwacht heb ik van het moederschap een gruwelijke taak gemaakt. Vroeger al wilde ik graag kinderen, ik zou ze verwennen als mijn poppen van ooit, ik zou ze in de watten leggen en doodknuffelen als het beertje dat ik had. Ik zou... Maar nee, we kregen Teuntje. Teuntje bleek een aparte. Alle mensen om me heen dachten en dachten. Dat meisje heeft ADHD of weet ik veel wat ze dachten. Soms dachten ze te menen te weten hoe het opgelost moest worden. En in het begin, onzeker als ik zelf was, dacht ik dat dat dan ook zo moest. Tot die klik omging en ik een "bitch" werd. Teuntje was geen pop en al helemaal geen knuffelbeer, Teuntje was (en is) Teuntje. Ik had me geen beter eerste kindje kunnen wensen, met dit karakter. 5 Maanden oud was ze toen ze naar de bank rolde en zich er tig keer optrok, en daar zat ze dan. Tig keer haalde ik haar eraf. Tot de laatste keer. Ze bleek toch echt erop te willen en bleef stug volhouden. Wat doe je dan? Leren hoe ze er weer af moet komen! En zo gaat het bij alles. Gijs2000 was wel een knuffeltje, avonden zat ik met hem op mijn buik. Toen hij ouder werd bleek de arme man mijn motoriek te hebben en das niet best! Als je hem in de lucht hield werd ie een houten plank. Bang om bewegingen te maken. Gijs2000 heeft de meeste ongelukken gehad, al in de traumaroom van het ziekenhuis gelegen (viel gelukkig uiteindelijk mee) en eens tijdens het puzzelen (!) zijn sleutelbeen gebroken. Tijdens de zwemlessen was er een duidelijk wat-te-doen-als-moeder-leermoment. In het ondiepe water verveelde hij zich, lette niet meer op zijn juf en ging hele andere dingen doen, het leren zwemmen schoot er bij in. Tot hij in het diepe moest. De grond onder zijn voeten was weg en hij ging als de beste. In het diepe gooien dus.
Jannigje is een draak, een derde. Ze komt er niet tussen bij Gijs en Teuntje. Ze is draak gemaakt. Daarbij stoort ze zich, net als Teuntje, aan dingen niet kunnen. Teuntje viel een hoop uit te leggen, Jan niet. Als de meneer door de microfoon in het zwembad zegt dat iedereen op moeten zouten, zegt zij dat ze niets hoort en anders haar oren gewoon even dicht houdt ("moet je ook doen mama"). Eigenlijk lijkt ze veel op Teuntje, maar dan met een grote broer en zus erboven. Ze ziet soms spoken en zal ze blijven zien, wat haar ook gezegd wordt. De pauw die ooit op haar bed zat heeft er nog steeds echt gezeten, ze had toch aan zijn poot getrokken en het dier had gekrijst...nee, gedroomd heeft ze het zeker niet, probeer haar niets te vertellen! Probeer haar ook niets te leren. Ik weet zeker dat ze op haar dertigste een uitvinding doet, het wiel ofzo. Toch is het een lekker ding. Tekenen kan ze als de beste en op school heeft ze het erg naar haar zin en doet ze erg haar best (kleuterschool, vrijheid).
Gisteren was een moment van voor de bitch-mama, Jan leerde fietsen zonder zijwieltjes. Ook al wil ze alles zelf uitvinden, ze komt er wel! Vallen hoort erbij, gewoon stug doorgaan, kusje en hoppa, meisje weer op de fiets zetten. De blijdschap van mijn draakje maakt het bitch-zijn niet alleen dragelijk, het maakt het gewoon leuk!

nog 39 nachtjes...

Zo, de annotatie heeft gerijpt, veranderingen zijn aangebracht en het is klaar, dat mens is weer vertrokken.Het komende werk voor de opleiding wordt weer (zo goed en zo kwaad als het kan) door DikkeNel verricht.
Tijd voor andere gedachten.
Van de week eerst even naar Oudewater. De kaarten voor het concert zaterdag zijn blijkbaar niet te verkrijgen voor mensen buiten de regio (of ze moeten er speciaal voor deze kant oprijden). Marcel vroeg me er een paar te halen, dus dat gaan we doen. En dan zaterdag, eindelijk na al die jaren, een thuisfeestje. Het is wel een erg raar idee, een vertrouwd bandje in een vertrouwde omgeving: toch een combinatie die niet helemaal klopt. 10 Jaar geleden speelden ze hier in de stad, daarna nog een paar keer in de buurt, maar daar kon ik niet elke keer bij aanwezig zijn (het baren van kinderen ging voor...). En nu dan, eindelijk....
Thérèse en Anita gaan mee. Van Anita weet ik het al: die gaat het weer helemaal mooi vinden. Ze had, bleek later, ook graag meegegaan naar Bergen op Zoom ("zooooo, goeie actie!"). Wat Thérèse ervan gaat vinden is nog vaag, 'k denk dat ze het geduw minder gaat vinden. Misschien een concert om eens op tijd te gaan komen (iemand tips?), kunnen we een plekkie voor haar reserveren aan het hek, beschermengelen erom heen, komt het wel goed! Wel jammer dat ik van weinig mensen heb gehoord dat ze ook gaan. Alleen Monique en André zullen er zeker zijn. De Zeeuwse Babbelaars misschien, Odetta misschien, Liesbeth niet en Marcel natuurlijk, maar die ken ik niet zo best. Joke gaat natuurlijk ook mee. Jaja, ze is weder opgestaan, heeft zelfs de telefoon 's nachts nog opgenomen en even mee geluisterd naar Tuba. Het is dus wél goedgekomen!
Naast Oudewater kijken we erg uit naar de 11-de van de 11-de: nee geen carnaval, daar hou ik niet van...weekeindje lekker even helemaal weg! Tja, anderen maken verre reizen, zou ik ook wel willen maar dit weekeindje mag niemand me afpakken hoe ver weg ik ook zou gaan. Ik hoorde dat het CentreParcs al zo goed als vol zit, dat zijn leuke berichten.
R&L begint meer en meer "eigen" te worden. Natuurlijk zijn bepaalde nummers doorskipnummers, maar enkele drukken we gewoon weer een paar keer opnieuw aan. Teuntje en ik zijn helemaal weg van Droemvlucht. Het nummer wordt dan ook grijs gedraaid, evenals Shane. Allebei de nummers scoorden al vanaf het begin. Krokodillelearelaarze zou ik wel door willen skippen, maar vinden de kinderen erg leuk. Het nummer duurt me te lang. Sinds de nieuwe cd er is, heb ik overigens geen vraag naar K3 meer gehad (laat ze alsjeblieft meer nieuwe cd's maken!).
Mensenlief wat een geneuzel, weer wat geleerd: op maandagochtend geen blogtekst maken....'k stop ermee.

Gisteravond, half acht.

Een vrouw vraagt haar vriend toestemming te gaan. Het antwoord luidt hetzelfde als altijd: "ik ben het er niet mee eens, maar je luistert toch nooit naar me, dus ga maar weer"
Kinderen naar bed. Permissie voor de metamorfose.
Zo vertrok DikkeNel richting Frankrijk, en als ze België had overgeslagen zou ze het bijna hebben gered. Bij Bergen op Zoom (heb ik daar ooit niet rondgezworven met een rugzak op zoek naar een jeugdherberg?) stuurde de bus richting iets wat een centrum zou moeten zijn, op naar de westersingel. DikkeNel ontmoette er de gehele bevolking, de meeste kende de stad (?) ook niet zo....maar uiteindelijk, vele wegopbrekingen verder, was daar eindelijk hét gebouw.
Niet helemaal op tijd, maar Rowwen Hèze was nog niet uitgespeeld en DikkeNel mocht weer meespelen. De metamorfose was niet helemaal gelukt, maar dat lag absoluut niet aan de band, de zaal of het publiek. Het zag er allemaal erg goed uit. De sfeer zat er lekker in. Vooraan leuke vrienden, achteraan lekker bier (gevolgd uiteraard door cola). De clubtour leek te zijn begonnen in Bergen op Zoom.
Wat een fijn concert, wat een heerlijke nummers! Zo lekker dat Nel besloot Joke er voor uit haar nest te bellen, om Tuba te laten horen. Ze zal er niet blij mee zijn geweest, ze lag helemaal dood op de bank, na een personeelsfeestje kon ze niet meer uitbrengen dan "het gaat niet meer goed komen vanavond" en "mijn collega is 4x van de fiets gevallen en heeft in haar broek geplast onderweg, en ze is al 60!". Meegaan was geen optie "het zou niet meer goedkomen die avond". Helaas Joke, moet je maar niet drinken, als je er niet tegen kunt!
De gedachten zijn nog steeds bij de annotatie, die even ligt te rijpen (2 dagen), morgen zal de vrouw weer draaien tussen de computer en de boeken, aantekeningen en schema's. DikkeNel was even een beetje terug en dat was wel heel erg lekker.

het verliezen van ik....

Heb ik soms, ben ik mezelf even verloren. Deze week is zo een week, en de moeite op zoek te gaan loont niet genoeg, denk ik, vermoed ik, maar dat weet ik niet zeker, ik probeer niet eens te zoeken, de gedachte komt gewoon niet in me op.
Mijn hoofd maalt en maalt en maalt maar door. Ernstig, maar waar. Je zou dit soort acties verwachten als je verliefd bent, of juist niet, in rouw bent of weet ik veel....Maar nee, DikkeNel verliest zichzelf in schoolwerk, ja heus, schoolwerk! Achtendertig jaar en jezelf verliezen in schoolwerk!
Mijn hele ik zit er vol mee: een of andere strafzaak waarbij een man door het raam van de 3-hoog wonende zus van zijn ex schiet. Binnen zit zijn ex en haar zus. Das eigenlijk alles, en door die gek ben ik ik kwijt. k Ken hem niet, ken ook zijn ex niet en al helemaal zijn ex-schoonzus niet, k weet niet eens waar het appartement is, ook zijn reden is mij onduidelijk, zal wel iets met het "ex"-deel te maken hebben, interesseert me niet. En toch houd het me bezig, ik is erdoor vertrokken, alles ligt hier overhoop door die man, boeken, aantekeningen, schema's: mijn hele kamer ligt er vol van, en daar tussen, achter de computer zit een vrouw, draaiend naar de gegevens, typend van gegevens en maar denkend: wat was zijn doel? En dus, is het opzet of is het schuld? Het verschil is klein (bewuste schuld of voorwaardelijk opzet), het verschil in de strafmaatregel groot en de vrouw hier tussen de zooi zoekt gegevens.
Maar ze komt weer terug, nadat de vrouw haar annotatie heeft ingeleverd, zal DikkeNel er weer zijn.
Het is lekker jezelf af en toe helemaal te verliezen, studeren is cool!

A2000

Het was hard zwoegen, maar het is um gelukt in 4 maanden tijd. Er werd gedrild, er werd gestampt, er werd gehuild, er werd gelachen en er werd geklierd. Maar vandaag is het gebeurd:
Gijs2000 heeft zijn A-diploma!

Keep on doing the good work

Vandaag is het dan zover, RH heeft de nummer 1 hit binnen.
Bijna 21 jaar geleden begon de band, vanaf het begin maakten ze de mooiste nummers. 21 Jaar geleden, dus 1985, dé periode van de live-bandjes. Er waren er veel er gingen er veel, RH moest blijven. De mooiste elpee's en cd's werden gemaakt tot en met de laatste cd: Rodus en Luuster's, "de beste ooit".
Het spijt me, ik kan me niet in dit (vandaag geworden) feit vinden. Het is een mooie cd, tuurlijk. In vergelijking met de andere cd's in die ow zo belangrijke megalijst (...) de beste. Maar de beste van RH? Tot nog toe heb ik dat gevoel niet, komt misschien nog wel, misschien waren mijn verwachtingen te hoog. Ik heb het gevoel dat ik iets mis in de teksten. De teksten staan bij mij bovenaan, daar heb ik een ontzaglijke bewondering voor en daar mis ik dus juist iets in. Kan aan mij liggen, dat het er wel is, maar ik het gewoon niet zie, maar ik heb het idee dat de cd wat teksten betreft ingehouden is, een soort terughoudendheid die ik niet had verwacht. Wat ik al zei, het kan zijn dat "het" er wel is maar dat ik het gewoon niet herken, dan komt het nog. De cd in zijn totaliteit is een goeie, sfeer in verschillende lagen zijn een genot om te beluisteren, echt mooi! Live zullen heel wat nummers goed scoren.
Nu krijgt het bandje (of moet ik nu de band zeggen?) de waardering. Ligt het aan het feit dat ze zelf de productie en het management in handen hadden? Ik denk het wel. Ik ben namelijk van mening dat er meerdere cd's van RH zijn die deze plek hadden horen te krijgen.
Mijn bandje heeft een heftige pubertijd gehad, waarin ze niet de waardering hebben gekregen die ze zouden hebben moeten krijgen. Vandaag, volwasssen geworden in een dag, is het er ineens. Het zat er al aan te komen, natuurlijk.
De tijd dat we om 19.00 uur bedachten eens 100 km te gaan rijden om toch naar het bandje te gaan is voorbij, we zullen nu ruim van te voren de tickets moeten bestellen, of we daar nu zo blij mee zijn?
Het maakt niet uit, meer mensen zullen genieten van de prachtige muziek en de mannen zelf hebben het verdiend, na jaren goed werk.

Jannigje

Onze Jannigje is een aparte....we vragen ons telkens weer af op wie ze nu lijkt.
Maar we zijn er achtergekomen, na het maken van deze fotoos:



Adèle!!!

Beantwoording van R&L

Vanavond hoorde ik voor de tweede maal enkele nieuwe nummers R&L live aan.
Ondertussen is het stadium van bezinken voorbij en wordt er gedronken. Het smaakt goed. Nog niet zo vertrouwd dat alles meegezongen kan worden, maar wel heerlijk om te beluisteren. 'k Kan nog niet zeggen dat ik dit de beste cd ooit van RH vind, maar goed is ie zeker! Als een voorjaars-cd in het najaar, wat willen we nog meer?
Het positivisme dat uitgestraald wordt is gewoon lekker (al is bewezen dat ook tegenslagen een prachtig lied kunnen voortbrengen). Bij het beluisteren nemen we ook een kiekje in het busje en zo dringt 50 joar ook bij een bijna 40-jarige door. Het nummer Shane vind ik echt een topper, dat is zo gruwelijk herkenbaar, elke keer weer zie ik mezelf en al die anderen midden in de zandwolk op het veld van pinkpop staan, op het eind is de rest naar huis gegaan. Over het nummer Droemvlucht is het een en ander geschreven, veel blabla en vooral chauvinisme. Ik vraag me dan af wat er in godsnaam mis is met een aanvullende stem (Nynke Laverman) die zo zuiver en mooi haar deel op zich neemt, een deel dat het idd een droemvlucht laat zijn, waarbij fantasie een wending neemt die het nummer, naar mijn idee, behoort te nemen. Nee, daar is niets mis mee!
Om elk nummer hier te gaan evalueren heeft weinig zin, denk ik, ga ik ook niet doen. Daarbij staan er al genoeg meningen op het wereld wijde web.
Degene die R&L nog niet heeft: aanschaffen!

preparatie van kip

Leuk, zo een man.
Ik woon samen met de vader van mijn kinderen, op zich niet zo 'n probleem, hij wast vaak af (een soort van afwasmachine dus), doet zijn best het de kinderen erg naar hun zin te maken, werkt hard enzo én ik heb nog regelmatig, zonder hem, uitjes waar hij niet aan tornt, ...nee, klagen over hem zal ik niet gauw doen op mijn log. Maar nu moet ik toch even wat kwijt. Hij doet namelijk ook wel eens boodschappen, dat zou ik fijn moeten vinden, lijkt me voor de hand liggend, maar nee, vandaag bedacht ik me dat ik die taak beter helemaal zelf op me kan nemen.
Kip.
Ik houd niet van vlees waaraan je kunt zien wat het was. Het wordt te persoonlijk. Het wordt al persoonlijk zodra ik bot zie, over vet maar niet te spreken!
Er lag dus al een paar dagen een kip in de koelkast. Ik moest dat beest klaarmaken, voordat ie er zelf weer uit zou komen. Een kip zonder kop en zonder veren, maar ow, zo gruwelijk herkenbaar als kip. Vanavond heb ik hem gebraden. Geen makkelijke klus voor DikkeNel, vol schuldgevoelens stond ik daar van alles te doen met dat lijk. De ingewanden stoppen ze in de fabriek al in een zakje en dauwen ze terug in de kont, alleen de darmen waren ze vergeten. Ja, k weet het, het klinkt goor, maar zo zie ik het nog niet eens. Het arme dier heb ik toegesproken, ik heb me staan excuseren, ik heb mijn spijt betuigd aan een kip zonder kop! Geluld TEGEN een kip zonder kop, ipv als een kip zonder kop.
Woonde ik nou ergens waar je niet anders kan, dan je eigen kippen slachten en klaarmaken, dan zou ik er geen moeite mee hebben, maar hier....
Of ik doe in het vervolg zelf weer de boodschappen, of hij koopt maar weer gewoon een filé-tje.
Maar ik ben wel blij dat ie niet van mosselen houd, die gillen ook nog eens als ze gekookt worden (er komt in iedergeval geluid uit....heel naar).
Nu moet ik even vermelden dat ook mijn moeder ooit eens ervaring had met een kip, ze vertelde het mij vanavond, toen ik haar mijn verhaal vertelde.....het is erfelijk.

rodus en luuster's, de rode knoop en een nieuwe fiets

Gister zou een mooie dag worden in het leven van DikkeNel, en zoals ik voorspelde werd het ook een mooie dag.
Eerst mijn nieuwe fiets, toen een onverwachte zwemknoop voor Gijs2000 en natuurlijk de presentatie van de nieuwe ceedee van RH: Rodus & Lucius.
De knoop die Gijs2000 kreeg was bijzonder, ik bleek te weinig verwachtingen te hebben: Gijs zou niet op zijn rug kunnen zwemmen, door de angst te kunnen verdrinken. Niets bleek minder waar: gisteren moest ie met kleren aan zwemmen en na een leugentje van mij (op je rug zwemmen met kleren aan kun je wel, das nl veel makkelijker, je kleren zijn dan een soort van bandjes...) zwom ie keurig op zijn rug, zonder bandjes. Juf Moniek vond het een knoop waard, Gijs blij, mama trots! Nog 2 weken en hij moet af zwemmen voor A, nog 8 lessen te gaan dus én de door ons verplichte baantjes op de dagen dat hij niet hoeft te lessen: elke dag zwemmen dus de komende 2 en een halve week. De arme jongen....
En toen kwam de avond...
Om half acht werd ik door Liesbeth en Marga met de limo gehaald om even later afgezet te worden nabij de Melkweg. Heerlijk weer eens in Amsterdam te zijn, dat was echt weer veel te lang geleden. Het zou mooi zijn die avond. Ten eerste door de mensen, altijd gezellig weer even (bijna) iedereen te zien. Ten tweede is de Melkweg gewoon een leuk zaaltje, met 700 man binnen was het aardig vol en o, zo gezellig. Al dat gezeik van die mensen dat zo een presentatie het zuiden zou moeten: bullshit. De melkweg is gewoon een leuke tent en voor de meeste fans heel goed te doen. De zuiderlingen konden eventueel met een bus mee (wat naar ik hoorde erg gezellig was), maximaal 50 man maakte er gebruik van...700 man binnen, 650 over waarvan enkelen met eigen vervoer kwamen. Rekenen en rekenen en ik denk dat het grootste deel van de bezoekers uit niet-limburgerland kwam....mensen denk na: de grenzen staan al een tijdje open!
Vanavond dus Melkweg, AMSTERDAM, mooie plek!
Alles begon met een filmpje. Spanning rekken, maar ow zo leuk te zien. Na wat oude bekenden kwamen de klanken van de nieuwe ceedee door. Eindelijk, de spanning van de zenuwen maakten plaats voor een eindelijk-gevoel, een soort gevoel van dronkenschap, erg lekker die vrolijkheid.
De nummers staan gevarieerd op het schijfje en klinken echt heerlijk. Net als na de ceedee-presentatie van Dageraad heb ik nu moeite met het geven van een uitgebreide mening, daar is het echt te vroeg voor. Als westerling versta ik lang niet alles de eerste keer eht komt wel goed:
Guinness moet je ook eerst laten bezinken en dan lekker door de mond laten rollen. Dat gaan we nu dan ook eerst maar eens doen.....tot later.

1988

als we dan toch bezig zijn....
Ouwe "bekenden", die we ooit in Ierland ontmoette, heel appart iets dergelijks terug te vinden op het web:

(heel verhaal, maar we leerden deze mannetjes kennen tijdens het liften en maakten een concert van ze mee....een heus avontuur in 1988, okee, vanaf nu weer logjes over heden ten dagen)

jaren '80

Wat googlen naar herinneringen. We liepen erbij....wat voelden we ons cool!
Leuk oude fotoos te zien van Babylon-Woerden. Ik kwam er zelden, had een andere stek (eigenlijk net zo iets), maar veel bekenden staan op de fotoos van deze site. Wat een tijd!
Internet is cool!

fiets (2) en feest

Gelukkig zijn er verzekeringen, eind van de week kan ik mijn nieuwe fiets ophalen! Toch blijf ik boeven maar een brutaal volk vinden....
Eind van de week ook wat anders: RH ceedeepresentatie in de Melkweg! En daar hebben we helemaal erg veel zin in! Ben zeer benieuwd naar de nieuwe ceedee. Volgens de berichten incl. een ode aan Shane McGowan. Het gaat vast een mooie avond worden daar in A'dam.
Dit wordt weer een mooie week in het leven van DikkeNel!

fiets...

Nou is mijn fiets toch gestolen! Zijn ze nou helemaal betoeterd!

B

Teuntje heeft vandaag haar B-diploma gehaald. Het was vroeg, het regende en de VOM-week had vermoeidheid gebracht bij de mooie meid. Maar ze heeft het gehaald!
Vanavond was het haar allemaal teveel, grote tranen om het verlies van een vriendin (de VOM-juf). Ware tranen, waarvan ik weet dat het niet alleen dit verlies is. De vakantie was een drukke periode, waarin ze keuzes moest maken en zenuwen moest overwinnen. Maar haar diploma heeft ze!

Hoofddorp

Gisteravond hadden we Anita zo ver mee te gaan naar RH. Eigenlijk was het helemaal niet moeilijk haar mee te krijgen, ze is altijd wel in voor een afleidinkje...haar wortels liggen ten noorden van Amsterdam, ze voelde zich terwijl we over het terrein liepen al lekker op haar gemak.
RH speelde een heerlijk concert, ze hadden er duidelijk meer zin in dan afgelopen zondag in 't Zand. De heren hadden daar (in de kleedkamer) een folder van de organisatie gelezen waarin stond dat je géén muziek van RH moest kopen of downloaden, het zou bagger zijn. Tja, als je 3 uur in een bussie gereden hebt, onderweg op de vlucht bent geweest voor een ander bussie, een bon te pakken hebt gekregen tijdens deze vluchtpoging....tja, dan heb je niet veel zin meer. Helaas Carina, Wandele werd in Hoofddorp wel gespeeld, evenals November en de Peel in brand. De organisatie zal het niet gemerkt hebben, voor het verschil hadden ze gister in Hoofddorp moeten kijken. Hier maakte we een prachtconcert mee. Met als slagroom natuurlijk: vechte, valle en opstaon. Het is een heerlijk nummer live, echt helemaal goed! Een hit zal het niet snel worden, denk ik. De tekst is voor een gemiddelde Nederlander niet mee te zingen, het bekt niet. De meeste fans zullen het zichzelf helemaal eigen maken, daar is geen twijvel over mogelijk, maar héél Holland lult nou eenmaal geen Limburgs. Het is jammer want het is echt een schitterend, lekker tempo nummertje met weer een mooie tekst.
Afijn Hoofddorp was zeer geslaagd, Anita wil meer horen en deed haar best zinnen te verstaan, selectief dat wel (laat mij maar drinken wat ik drink....). De muziek vond ze helemaal te gek en met haar Noord-Amsterdamse wortels danste ze er vrolijk op los. Die gaat nog wel eens mee.
Om half 3 vannacht zette ik mijn ongenoegen op half 7, Teuntje moest afzwemmen en dat moest erg, heel erg vroeg......

een vriendelijk

gezicht en een beetje aandacht maakt een hoop goed, maar wel jammer dat ze de nieuwe single niet speelde...
Om 5 uur vanmiddag bedachten we ons, we gingen toch. 't Is dat ik bussie rijden leuk vind, dat ik nog wat tijdschriften op moest halen in het Noorden en dat ik gewoon zin had.
Het was weer leuk Rowwen Hèze te mogen zien. Weer heel ander publiek, bier over de gitaar heen, duwende mutsjes en desondanks weer fijn, heerlijk eigenlijk. Leuk ook om Carina en Arthur weer te zien (en bedankt voor de Wapiti's! Gijs2000 zal erg in zijn nopjes zijn). Nu op naar donderdag, Hoofddorp. Aandacht kregen we al in 't Zand, nu maar de nieuwe single!
Slaaptijd, morgen begint de VOM-week.

denke denke

Soms heb je van die momenten, dan denk je terug in plaats van heen. Ik weet niet waar het mee te maken heeft, stand van de maan ofzo.
(nu wilde ik een mooie, passende foto van de maan maken een paar dagen geleden, maar dat wil niet lukken, er komt altijd een pingpongballetje op het schermpje ipv die mooie maan die je dan live ziet)
Als ik dan terug denk, denk ik vaak aan vriendschappen die voorbij zijn. 'k Denk dat iedereen die wel kent, unieke vriendschappen, waarvan je weet dat je het nooit meer met wie dan ook kunt opbouwen. Het is absoluut niet zo dat ik die mensen weer wil zien, ik wil ze juist niet meer zien. Wel speur ik natuurlijk internet af, gewoon kijken wat er van ze terecht is gekomen, wat ze doen en wat ze laten, zo ben ik dan ook wel weer. Met Rachel heb ik het er wel eens over, zij kent mij en het verleden het best. Ze vroeg me laatst of ik geen contact meer zou willen. Maar nee......de vriendschap van ooit is een te mooie herinnering en moet zo blijven.
Jack Poels beschreef die ene vriendschap in het Limburgs, dus ipv een mooie maan deze prachtige tekst (voor degene die geen Limburgs kunnen lezen een tip: lees het hardop...):

't is vul te lang gelijje 't het vul te lang gedeurd
dat ik di muffe kop van ow wir zaag
we deeje alles same hebbe veul achter de rug
we leafde beej de gratie van d'n daag
we woorte same zat en veele op de plats in sloap
we droemde verder met de oege oap
't dreide um vandaag 't dreide um ien ding
dat 't mergevroeg, gewoen wir verder ging
we droemde en we dronke hinge daage bij elkaar
we lachte hard en woste ni wurrum
de mieste die os zaage die vonge os mar raar
achteraf bekeeke deeje we 't d'r um
en gen gezeik van romantisch op de hei
doar deeje dees twieje jonges neet an mei
't dreide um vandaag 't dreide um ien ding
dat 't mergevroeg, gewoen wir verder ging
en wat ik steeds van ow bewaar
niemand kreeg os twiejje oet elkaar
niemand haj 't lef um tussen os in te goan stoan
mar 't is anders gegoan
't goj figuur en 't gojje hoar
binne iene oavend waas ze kloar
binne iene oavend tien joar oet elkaar

ik heb um!

msn is wel handig, de laatste dagen intensief contact gehad met de vriendjes, heel internet afgezocht (zelf japanse sites, dacht men) en eindelijk heb ik um: Dé single. Hij is losgekomen.
Een heerlijk nummer moet ik zeggen. Rock met Spaanse kleppers, combi van van alles en nog wat eigenlijk, een juiste combi.

bijna.....

bijna is het zover, bol.com zal ik niet gebruiken, we gaan gewoon naar de Melkweg voor de CD-presentatie, daar kunnen we de cd ook kopen. Wel leuk te zien is dat het 2 ceedees zullen zijn, 12 nummers zouden op een ceedee passen, dus.....
De single "vechte, valle en opstaon" is wel al uit, die moet ik eerst maar eens zien te bemachtigen, nieuwsgierig ikje.

even geen kunst meer in huis

mijn meisje is nog op de camping bij Thérèse, tot eind van de week. Ze vond het een te moeilijke beslissing die ze moest maken (stay or go) ze had het er zo geweldig naar haar zin, ze is daarbij ook in goede handen maar ze zou ons teveel gaan missen dacht ze. De keuze voor een kind van 7 is dan te zwaar. Ik heb het moeten beslissen. Ze heeft mijn mobiel en belt 2x per dag, zoals we hadden afgesproken. Maar ik wil haar knuffelen...

en weer weer terug

2x weg 2x terug
Gisterenavond terug gekomen uit de Flevopolder. Thérèse en familie staan daar op camping de ruimte. Een mooie camping in een mooi gebied. Bij de Flevopolder krijg ik altijd associaties met kale gronden, misschien door de meesterlijke film "Noordelingen" (van Alex van Warmerdam), al komt zelfs daar al een bos in voor. De Flevopolder verbaast mij elke keer weer als ik er kom. Het is cool!
Camping de ruimte is een camping met aanpassingen voor gehandicapten, met name gehandicapte kinderen. Ik denk dat 90% van de gezinnen die er staan een of meer kinderen met een handicap heeft. Misschien is dat een van de redenen dat het er zo gemoedelijk was, kinderen liepen in en uit je tent, speelden op je bed en graaide je snoepjespot leeg en niemand maakte zich druk, heerlijk! Een camping zonder Sjonnies en Anita's, zonder lallende jongeren, een camping met een gezellige drukte.