Zo, terug....en nu de verhalen

Dinsdag zijn we terug gekomen en eigenlijk zou ik nu allerlei verhalen moeten hebben, maar nee. Het was een echte "Spanje-vakantie": zon en zee. 's Ochtends naar het strand en 's middags naar het zwembad.

Tussendoor konden de kinderen naar de annimatie. En 's avonds werd er ook nog wel eens wat georganiseerd voor de vakantiegangers....en op een avond vooral voor Gijs2000:

We hebben 2 uitstapjes gemaakt. Een keer de bergen in, naar Cadaques.


Laatst verbaasde ik me al over de bergen bij Esther, maar in Spanje zijn ze echt hoog!


Het waren van die "pas op voor de afgrond"- bergen. Vroeger was ik doodsbang als we daar reden, nu ook, maar toch is het prachtig. Ik zou daar graag eens wandelen. Dit keer niet gedaan, ik was met drie kinderen vertrokken uit Nederland....

..... en wilde graag met alle drie weer naar huis.

Het andere uitstapje was Figueras. Voor de derde keer in 37 jaar naar de kunst van Dali. Het werd tijd dat mijn kinderen, en vooral Teuntje (onze huiskunstenaar), kunst leerden kijken. Nu ben ik zelf een cultuurbarbaar. In het eind van de jaren '80 kwam ik nog al eens op tentoonstellingen en was ik een aantal keer getuige bij beoordelingen op de kunstacademie (daar studeerde een vriendin). Ik heb werkelijk de gekste dingen gezien in die tijd. Van een houten soort pleehokje in een weiland, met een kiekgaatje waardoor je een dooie egel aan een touwtje zag hangen tot een volgelopen kelder met echte vissen. En ik maar lachen, tja dan ben je al gauw een cultuurbarbaar in de kunstenaarskringen....Kunst heb ik nooit begrepen. Tijdens een beoordeling op de kunstacademie werden de leerlingen de hemel in geprezen of de grond in geboord. Een tussenweg bleek er daar niet te zijn. Maakte je iets van eierdoosjes dan was het goed, maar waagde je iets te maken met aardbeiendoosjes dan was het gebouw te klein (of de kunstacademie te klein). Dan was het echt niet best, de docenten waren namelijk echt niet aardig. Afijn, die vriendin had dus een cultuurbarbaar nodig, voor als zij het pispaaltje zou zijn (is overigens nooit gebeurd).
Zo, das een lang verhaaltje over mijn kunstgeschiedenis. Dali nu dan. Dali is een kunstenaar, een groots man. Ik zou er wel uren willen rondlopen in dat museum. In Cadaques moet ook een huismuseum zijn, niet geweest.

Een echte kunstenaar, eitje af voor die man!

En terwijl Gijs met Gijs2000 naar een natuurpark was, luisterde Teuntje naar Djumbo en K3, de 1-2-3-spelers (zoals ze die zelf noemden) bleken geen overbodige luxe.

Ook Gijs en Gijs2000 bleken ondertussen van alles te zien:


Afijn, we hebben het weer gehad. Zelf ben ik niet zo gek op dit soort vakanties, maar de kinderen vinden het heerlijk. Jannigje wil nog steeds terug en de anderen plannen al hun bezigheden voor de volgende keer....
Nee, geef mij de reis maar. De gezamelijke geur van vieze wc's en bezine, das mijn ultieme vakantiegevoel.
Terug zijn we over de brug bij Millau gegaan. Het was zeker de moeite waard.

Het betekende wel dat we over Parijs moesten rijden. Das een lastige etappe, met 3 kinderen en 3 volwassenen. Een uur lang konden we niet stoppen. Voor Jan hadden we een oplossing: Al heeft ze er niet echt gebruik van gemaakt. Gijs2000 wel, op het potje op de grond, voor in de bus die rond Parijs reed. Natuurlijk niet alleen plassen....Ondertussen zat Jan achterin over oma heen te spugen. En, ik blijf erbij, de reis is het mooiste!
Jannigje opende nog even de achterdeur, toen Gijs net een vrachtwagen inhaalde. We waren blij dat ze dat in België deed en niet in Frankrijk. We reden dus 120 ipv 130....scheelt toch iets.

We zijn weer thuis.

(Een mooie site over Salvador Dali is hier)