let me dream my dream

en laat het een streven worden.
19 Mei 2005 schreef ik op mijn log een aantal dingen te willen behalen: studie, stoppen met roken en afvallen. Nu studeer ik nog steeds, ben ik 10 kilo lichter en rook ik weer als een ketter maar: één jaar verder en de lat weer verlegd:
het huis in de Ardennen (althans iets in bergen en bos, niet te ver weg...)
Okee, het behoort al jaren tot mijn droom, velen weten dat ook wel. Vroeger al wilde ik een jeugdherberg in Ierland beginnen. Hadden ze me nou toen die hoofdprijs laten winnen in de staatsloterij, dan had ik er gezeten. Helaas.

Ooit heb ik een vriendje gehad, gescheiden ouders, woonde bij zijn moeder, hadden een tas golfsticks achter de voordeur staan vanwege de ex-man....Okee, het beeld dat je nu krijgt moet je in je hoofd houden tot het eind van dit stukje tekst, het klopt voor geen meter!
De moeder besloot een opleiding in de makelaardij te gaan doen, jonge kinderen, alleen en kijkend naar (waarschijnlijk) een droom. Met haar diploma op zak startte ze een makelaardij. Toen ik de jongen leerde kennen had moeders net een nieuw pand, ze was uit het oude gegroeid denk ik. Nu, 20 jaar later, is het een grote keten geworden op verschillende plaatsen in en rond Utrecht. De vrouw heeft de boel overgedaan en zet zich nu in voor bejaardenwoningen, las ik laatst in de krant. Ze is opnieuw getrouwd en oma.
Elke keer als ik denk (of anderen zeggen) dat ik de lat te hoog leg denk ik aan haar. Ik heb haar nooit meer gezien, lees af en toe wel wat over haar en heb gedacht haar eens te schrijven. De bewondering die ik voor haar heb te verwoorden, maar ik denk dat me dat niet gaat lukken (nog niet)......Mens, wat een voorbeeld, zo een vrouw. Een prachtige moeder met een droom. Déze vrouw, vooral de laatste tijd vaak in mijn hoofd aanwezig, hoop ik ooit een brief te kunnen sturen.

Ik droom graag en veel. De droom van hét huis vertel ik mensen, vol medelijden kijken ze me aan. Ze geloven waarschijnlijk niet in mijn droom.
Toch ga ik het waar maken. Niet nu meteen, later ( de studie zal me nog jaren kosten). Reëel gezien gaat dat op deze manier pas lukken als ik een bejaarde vrouw ben. En daar word ik een beetje ongeduldig van. Had ik maar zus en had ik maar zo, daar heb ik niets aan.
Zo, en dan nu weer een stap:
Rachel en ik hebben een prachtplan, legaal werken naar de droom en alvast oefenen. Ik ben aan het stoeien met een ondernemingsplan, we moeten nog een en ander aan marktonderzoeken doen, de nodige contacten leggen etc. Ik kan er momenteel eigelijk niets inhoudelijks over zeggen. Maar waar dromen zijn wordt geleefd, zo ook in mijn hoofd.
Ik zal proberen af en toe de log aan te vullen en hoop binnenkort wat meer duidelijkheid te kunnen kalken. Eerst een en ander uitwerken in het ondernemingsplan, als zaken concreet worden horen jullie het!
Na dit gelezen te hebben zul je je waarschijnlijk afvragen waarom je het gelezen hebt....droom maar verder!