Rowen_Heze___Dikke_Nel.mp3>

DikkeNel dur hoekie

zin en onzin......

okee, het is gewoon een modern dagboek. Toen ik zo een jaar of 12 was hield ik dat keurig bij. Daarna had ik penvriendinnetjes, ook leuk. En nu dan, een weblog. Ik maak eigenlijk te weinig mee om er iets spannends van te maken, dit is ook meer bedoeld voor mensen die ik goed ken.... En voor degene die zich afvraagt waarom deze site DikkeNel heet: dat is een liedje! Oudere berichten staan onder de andere maanden, zo ook bv de foto's van de bierpresentatie. Het kan dus ff zoeken zijn..... Voor het gemak alle links op een rijtje:

DikkeNel's startpagina

zaterdag, december 24, 2005

opa

Opa is alweer 16 jaar dood. 16 Jaar geleden werd ook de fiets gestolen die ik van hem had gehad, alsof ie um zelf meenam.
Opa was een bekende Utrechter en voordat hij in 1940 daar ging wonen, een bekende Haarlemmer.
Was politiek nogal in beweging, google kent 9 hits op zijn naam, allen te maken van zijn leven als anarchist toen communist en later socialist.
Ik kende alleen de opa tussen de boeken, af en toe kwam er een klant in zijn winkel op de Mariastraat in Utrecht. De tweedehandsboekenwinkel anex reisburo werd graag bezocht door studenten, deze hadden toen nog tijd om uren tussen de boeken te neuzen die in geen enkele rangorde gesorteerd stonden (m.u.v. de sexboekjes, die lagen in het halletje tussen de "oude keuken" en de winkel, hoog op een plank). Opa was leuk, opa was gewoon tof. Minimaal 1x per week was ik er, kreeg 50 (oudHollandse) centen voor een ijssie, mopperde hij even over mijn kleding en zei me dat "het tegen de maatschappij aanschoppen"van mij maar eens afgelopen moest zijn: het had toch geen nut. Toen ik opa vertelde dat een ijsje allang geen 50 cent meer kostte, kreeg ik vervolgens altijd 5 gulden mee. Hij had ook een kist op het zoldertje boven de "oude keuken"staan, daarin lagen Spaanse soldaten (of waren het de spullen van ze) uit de 80-jarige oorlog en in Utrecht liep een meisje rond met een houten neus, die was niet voorzichtig genoeg van de trap afgegaan bij opa en oma, echt waar: opa heeft het zelf gezegd. Opa had ook een prachtig principe: hij noemde iedereen "je", u-en bestonden niet.
Eigenlijk was opa een gedesillusioneerd iemand, zoveel gedaan en tegen zoveel opgelopen.
Opa en zijn winkel, opa en de mafkezen in zijn winkel, opa en zijn vervlogen dromen.....die opa betekende veel voor me. Ik zou erg veel over hem kunnen schrijven, terugkomen zal ie niet.
Opa had zijn lichaam aan de wetenschap geschonken, een begrafenis hebben we nooit gehad, zou ook niet bij hem gepast hebben waarschijnlijk. 16 Jaar geleden, eerste kerstdag, gingen we naar oma, oma boven de winkel, we aten er manderijnen, zoals elk jaar met kerstmis.......wat had mijn opa een hekel aan de kerstopsmuck, vreten met zijn dochters en hun kinderen......die niet eens samen konden. Morgen is het kerstmis en sinds 16 jaar denk ik dat ie me ergens vandaan zit te bekijken.....zal mijn kerstgedachte wel zijn.
Free Image Hosting at www.ImageShack.us
Opa voor een vergadering van de gemeenteraad van Haarlem, volgens een boek was hij die dag te paard gegaan, maar dat is onmogelijk, die man was asdedood voor paarden. In Haarlem maakte hij er trouwens wel iets moois van als anarchist in de gemeenteraad. Zo kwam hij eens in een nachthemd met slaapmuts en kandelaar de raad binnen lopen, als protest tegen de nachtelijke vergaderingen, die ook wel overdag konden. Ook nam hij eens een potje kakkerlakken mee, die hij uit een huis had gehaald, in een wijk waar, volgens de raad, geen ongedierte was. De actie met de klompen is ook te vinden op het web, hiero
Free Image Hosting at www.ImageShack.us
Hier waren opa en oma 60 jaar getrouwd (1989), toenmalig burgemeester Vos van Utrecht kwam hen feliciteren. Opa is datzelfde jaar overleden.

Update van mama:
Bij het kistverhaal: In de kist lag oude kleding (dus kleding hoefde niet gekocht te worden) en de soldaten zaten in de muur van het torentje (dat bij het huis hoorde) gemetseld. Tja....ik had dus blijkbaar van twee verhalen één gemaakt.