nee, geen kater...

En voor je het weet zijn we tien jaar verder een speelt RH weer eens in de buurt. Om half acht liet Monique de school met de bijbel van montfoort bijna branden, gevloek en gescheld omdat ze mijn huis niet kon vinden. Maar de geur van de koffie trok haar uiteindelijk toch naar ons toe. Marcel kwam even de kaarten halen en ging alvast naar de paardenbak. Nadat Thérèse, Anita en Joke thuis waren losgebroken kon ik dat genot ook op me nemen en daar gingen de desperate housewifes, op naar de knollenbak. Dit keer eens op tijd. Wat me bezielde zal voor mij altijd de vraag blijven. Ik was in de veronderstelling Thérèse te moeten beschermen voor het volk. Ze ging voor het eerst naar een gebeuren als dit toe en ik zag haar niet direct in de meute genieten, een mooi plekje was dus gewenst....Afijn, dat was wel een reden om "op tijd" te zijn, maar k denk dat dat toch niet reden genoeg was, nogmaals wat bezielde me? Om kwart voor negen stonden we achter een paar kisten en hekken, we mochten de knollenbak niet in! Dit is wel heel erg. Koud en als een stel idioten stonden we daar te wachten tot we erlangs mochten, en wachten, en wachten...Hoelaat we er uiteindelijk ingingen zou ik niet weten, maarrrr IK was de eerste die het terrein op mocht! Zo dat heb ik dan ook eens meegemaakt, en weer snapte ik niet wat mensen daar aan vinden. De eerste stap in die bak werd door Monique gezet en het hek had ik weer als eerste te pakken, toen snel naar de bar....en de bar en de bar. RH bleek pas om 12 uur te spelen, stonden we dus, aan dat hek, om je rot te schamen! De plees waren een groot drama, geen water en geen papier (laat hier je fantasie maar niet op los, de werkelijkheid was..eh....geen goed woord in het hoofd hier)
Alles werd vergeven toen de band begon. Het was weer lekkerrrrr. We hebben ontdekt dat Marcel zijn geest vrouwelijke trekjes vertoont en dit ook lichamelijk uit. Zijn immitatie deed Monique bijna haar broek onderplassen. Anita vindt alles leuk, die moet je er toch echt bij hebben op een feestje, "hij is een lollige vent" was haar thema voor de avond. Een collega van Joke dacht dat ze 16 was en de beveiligingsmeneer ("hij is een lollige vent" op de achtergrond) wilde Joke d'r telefoonnummer niet, al deden we nog zo ons best het kwijt te raken. Het rooie kleed was gister speciaal voor Liesbeth, 50 joar was al gespeeld toen ze terug belde. Poels krijgt Shane-trekjes als ie dat nummer zingt, tekst blijkt erg lastig, en dat terwijl die tekst juist zo mooi is!
De nachtwerkzaamheden van mij in persoon de laatste tijd hebben ook nog een staartje gekregen. Gijs zou ons komen halen, maar beantwoordde de telefoon niet, althans pas nadat we al 3 kwartier gelopen hadden...niet leuk, ik vervloekte hem voor minimaal een jaar. Helaas bleek ik de schuldige, k had het geluid van de telefoon boven uitgezet, om af en toe ongestoord "een tukkie" te doen overdag...
Uiteindelijk kwamen we dan toch in ons stadje (!). Frituurpan aan en ouderwets bitterballen eten na het stappen, die gaan we er in houden (ipv vip-en).
Nu dan, beetje chaotisch verslagje, maar het staat er weer, beste lezers.