preparatie van kip

Leuk, zo een man.
Ik woon samen met de vader van mijn kinderen, op zich niet zo 'n probleem, hij wast vaak af (een soort van afwasmachine dus), doet zijn best het de kinderen erg naar hun zin te maken, werkt hard enzo én ik heb nog regelmatig, zonder hem, uitjes waar hij niet aan tornt, ...nee, klagen over hem zal ik niet gauw doen op mijn log. Maar nu moet ik toch even wat kwijt. Hij doet namelijk ook wel eens boodschappen, dat zou ik fijn moeten vinden, lijkt me voor de hand liggend, maar nee, vandaag bedacht ik me dat ik die taak beter helemaal zelf op me kan nemen.
Kip.
Ik houd niet van vlees waaraan je kunt zien wat het was. Het wordt te persoonlijk. Het wordt al persoonlijk zodra ik bot zie, over vet maar niet te spreken!
Er lag dus al een paar dagen een kip in de koelkast. Ik moest dat beest klaarmaken, voordat ie er zelf weer uit zou komen. Een kip zonder kop en zonder veren, maar ow, zo gruwelijk herkenbaar als kip. Vanavond heb ik hem gebraden. Geen makkelijke klus voor DikkeNel, vol schuldgevoelens stond ik daar van alles te doen met dat lijk. De ingewanden stoppen ze in de fabriek al in een zakje en dauwen ze terug in de kont, alleen de darmen waren ze vergeten. Ja, k weet het, het klinkt goor, maar zo zie ik het nog niet eens. Het arme dier heb ik toegesproken, ik heb me staan excuseren, ik heb mijn spijt betuigd aan een kip zonder kop! Geluld TEGEN een kip zonder kop, ipv als een kip zonder kop.
Woonde ik nou ergens waar je niet anders kan, dan je eigen kippen slachten en klaarmaken, dan zou ik er geen moeite mee hebben, maar hier....
Of ik doe in het vervolg zelf weer de boodschappen, of hij koopt maar weer gewoon een filé-tje.
Maar ik ben wel blij dat ie niet van mosselen houd, die gillen ook nog eens als ze gekookt worden (er komt in iedergeval geluid uit....heel naar).
Nu moet ik even vermelden dat ook mijn moeder ooit eens ervaring had met een kip, ze vertelde het mij vanavond, toen ik haar mijn verhaal vertelde.....het is erfelijk.