betreurenswaardig

dat dat mens gewoon niet opstapt, nu moet ik weer opnieuw stemmen.

4

Zo ligt ze ineens in je armen, het zo bekende onbekende meisje.


en zo neemt ze afscheid van de speelzaal.....


mijn vrouwtje werd 4 afgelopen zondag!

......

Helemaal wereldvreemd ben ik niet. Sinds 1988 ben ik n.l. into voetbal. Misschien een beetje overdreven, ik kijk alleen naar de wedstrijden van Oranje bij Weekaas en Eekaas. Ik hang vlaggetjes op, pak bier en laat me opfokken door de tv-beelden. Dan scheld en vloek ik erop los als zijnde een echte suporter. Ik bemoei me met het spel en denk werkelijk dat ik het beter zie dan de scheidsrechter, de coach of elke willekeurige speler.
Vanavond was weer zo'n top-wedstrijd, ik zat helemaal in mijn rollen. Voeten op tafel en te keer gaan. Toch jammer dat ZE er nu uitliggen....vlaggetjes maar weer de kast in en hopen dat WE volgende keer beter spelen en die dingen wat langer de boel opvrolijken. Op naar de kerstlampjes-tijd....ook leuk.

Tent!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Eindelijk mochten we de tent weer in. Blij als een hond met zeven staarten!
Rowwen Hèze had de opnamestudio even verlaten voor een concert in Beusichem. We waren weer net op tijd binnen, snel een biertje en naar de al op hun plaats staande vrienden linksvoor. Gezellig iedereen weer te zien in de vertrouwde omgeving. Al snel begon de band te spelen en begon het feest.Jammer genoeg hebben ze aan de setlist weinig gedaan, waarschijnlijk te druk met de nieuwe ceedee. Het was wel weer een avondje pure genot. Jammer genoeg was het naspel kut. Wat een vreselijk saaie muziek dat van Dikhout, de tent stortte in.....mijn luiken vielen bijna dicht.
Na een wandeling naar de bus, waarbij we er achter kwamen echte barbies te zijn (althans, onze schaduwen) reden we voldaan terug naar onze huizen. Vanochtend allebei vroeg op. Jokie moest werken en ik naar het Land van Ooit (met Jan die de Efteling had gemist). Dat land is voorgoed het Land van Nooit (meer) geworden, later meer...

Efteling

Vorig jaar werd ik ineens gebeld door een of ander buro. Ze probeerde telefonisch in opdracht van de Nederlandse Stichting voor het Gehandicapte Kind vijwilligers te vinden. Ik was uitverkoren om de collectebussen te verspreiden en vervolgens op te halen en het geld te tellen enzo. Erg vreemd, ze kenden me niet. Ik vertrouwde het niet helemaal, maar heb toch "ja" gezegd. Wel onder de voorwaarden dat een van de (voor mij onbekende) collectanten mee zou helpen tellen. Ik vond zelf dat ik me wel weer eens mocht inzetten voor het goede doel, daar ik 2 jaar geleden gestopt ben met de werkzaamheden die ik ruim 10 jaar voor het Rode Kruis deed. Op de een of andere manier vind ik dat we als mens gewoon verplicht zijn met de problemen van onze medemens te helpen verlichten. Klinkt misschien "soft", maar ik heb soms het idee dat mensen allen nog maar met zichzelf bezig zijn, maken zich druk om een pukkel of een wrat en kijken niet wat er bij andere speelt. Je hoeft niet altijd met geld te gaan strooien, gewoon iets van jezelf geven kan al heel nuttig zijn. Collecteren vind ik vreselijk, het klusje van de bussen uitdelen en ophalen / tellen vond ik dus wel wat.
Een paar maanden geleden kreeg ik een mail, ik kon me opgeven voor een geheel verzorgde dag in de Efteling, voorwaarde was wel dat ik een gehandicapt kind had of een van mijn collectanten een gehandicapt kind had. Voor zover ik wist had ik dat niet. Een paar weken later een telefoontje. Ik had nog niet gereageerd op de uitnodiging....nee, idd, ik voldeed niet aan de voorwaarden. Of ik dan niet iemand kende met een gehandicapt kind, tja dat wel....mocht ook, dus toch opgegeven. Thérèse woont hier in de straat, ze is zo een beetje de engel van de straat. Dag en nacht kan ik bij haar aankloppen, vooral als het om de kinderen gaat. Ze heeft vaak op mijn kinderen gepast, als ik weer naar school moest oid. Zelf werd ze 7 jaar geleden moeder van Jessie, een meisje dat geboren werd met een open ruggetje. Jessie is al heel wat keren geopereerd en de laatste tijd gaat het minder goed met haar. Dokters hadden al jaren geroepen dat het zo goed ging met haar, maar vorige maand kreeg ze ineens hele andere berichten. Jessie zal in de toekomst bijvoorbeeld niet meer kunnen lopen en haar rolstoel dan altijd nodig hebben. Het is een nare tijd voor de familie. Het berichtje van de NSGK kwam als afleiding erg gelegen, en zo vertrokken we woensdag met ons grut naar de Efteling (m.u.v. mijn kleine Jan, ze was ziek). Er was een grote tent opgezet op het speelveld waar we geheel verzorgd werden. Overal liepen vrijwilligers van de Stichting om te helpen waar nodig en, ook erg belangrijk voor Thérèse: overal liepen mensen die op de een of andere manier in het zelfde schuitje zaten. Grote sponsor vand e dag was "het bedrijfsleven". AL met al was het een prachtige dag, veel lol gehad, ondanks dat Thérèse en ik geen helden zijn in al die enge dingen daar. Maar ach, Thérèse is al een held!

let me dream my dream

en laat het een streven worden.
19 Mei 2005 schreef ik op mijn log een aantal dingen te willen behalen: studie, stoppen met roken en afvallen. Nu studeer ik nog steeds, ben ik 10 kilo lichter en rook ik weer als een ketter maar: één jaar verder en de lat weer verlegd:
het huis in de Ardennen (althans iets in bergen en bos, niet te ver weg...)
Okee, het behoort al jaren tot mijn droom, velen weten dat ook wel. Vroeger al wilde ik een jeugdherberg in Ierland beginnen. Hadden ze me nou toen die hoofdprijs laten winnen in de staatsloterij, dan had ik er gezeten. Helaas.

Ooit heb ik een vriendje gehad, gescheiden ouders, woonde bij zijn moeder, hadden een tas golfsticks achter de voordeur staan vanwege de ex-man....Okee, het beeld dat je nu krijgt moet je in je hoofd houden tot het eind van dit stukje tekst, het klopt voor geen meter!
De moeder besloot een opleiding in de makelaardij te gaan doen, jonge kinderen, alleen en kijkend naar (waarschijnlijk) een droom. Met haar diploma op zak startte ze een makelaardij. Toen ik de jongen leerde kennen had moeders net een nieuw pand, ze was uit het oude gegroeid denk ik. Nu, 20 jaar later, is het een grote keten geworden op verschillende plaatsen in en rond Utrecht. De vrouw heeft de boel overgedaan en zet zich nu in voor bejaardenwoningen, las ik laatst in de krant. Ze is opnieuw getrouwd en oma.
Elke keer als ik denk (of anderen zeggen) dat ik de lat te hoog leg denk ik aan haar. Ik heb haar nooit meer gezien, lees af en toe wel wat over haar en heb gedacht haar eens te schrijven. De bewondering die ik voor haar heb te verwoorden, maar ik denk dat me dat niet gaat lukken (nog niet)......Mens, wat een voorbeeld, zo een vrouw. Een prachtige moeder met een droom. Déze vrouw, vooral de laatste tijd vaak in mijn hoofd aanwezig, hoop ik ooit een brief te kunnen sturen.

Ik droom graag en veel. De droom van hét huis vertel ik mensen, vol medelijden kijken ze me aan. Ze geloven waarschijnlijk niet in mijn droom.
Toch ga ik het waar maken. Niet nu meteen, later ( de studie zal me nog jaren kosten). Reëel gezien gaat dat op deze manier pas lukken als ik een bejaarde vrouw ben. En daar word ik een beetje ongeduldig van. Had ik maar zus en had ik maar zo, daar heb ik niets aan.
Zo, en dan nu weer een stap:
Rachel en ik hebben een prachtplan, legaal werken naar de droom en alvast oefenen. Ik ben aan het stoeien met een ondernemingsplan, we moeten nog een en ander aan marktonderzoeken doen, de nodige contacten leggen etc. Ik kan er momenteel eigelijk niets inhoudelijks over zeggen. Maar waar dromen zijn wordt geleefd, zo ook in mijn hoofd.
Ik zal proberen af en toe de log aan te vullen en hoop binnenkort wat meer duidelijkheid te kunnen kalken. Eerst een en ander uitwerken in het ondernemingsplan, als zaken concreet worden horen jullie het!
Na dit gelezen te hebben zul je je waarschijnlijk afvragen waarom je het gelezen hebt....droom maar verder!

Bikkels

Bikkels
Ook wij zijn bikkels, Monique!
Na begin juni met de hele familie de zwemvierdaagse te hebben gedaan in het Montfoortse buitenbad terwijl het 12 graden (!) was, hebben Teuntje en ik deze week samen met Rachel (jaja, die van die rode schoentjes) en Celeste de wandelvierdaagse gedaan met een tempratuur van maar liefst 32 graden. We hadden het liever omgekeerd gezien, maar tis nie anders. En alleen daarom mogen we onszelf Bikkels noemen. Bikkels met medailles!

(let vooral even op de toeschouwers, met winterjassen aan!)

in de Poorterstraat, Dé Straat van Montfoort....vlaggetjes!

het resultaat!

Ondertussen ben ik verhuisd en wel in mijn eigen huis. Was hard nodig. Toen we hier ruim 4 jaar geleden kwamen wonen was ik zwanger van Jannigje en tot weinig verhuizen in staat. Anderen (mijn dank was groot) hebben alles ingepakt in dozen en hier op zolder gezet. Wijn drink ik sinds we hier wonen uit bierglazen en ik zou niet weten wat de rest van mijn bezittingen zijn. Nu drink wijn uit bierglazen ook best hoor, beetje een vakantie gevoel...altijd goed. De verhuizing leverde een nieuwe kast op (marktplaats, gratis af te halen), ik raakte een dressoir kwijt (marktplaats, 60 euro) en ik verfde een kast met de restjes verf die al jaren in de weg stonden. 17 Dozen zooi lag verborgen achter deurtjes in alleen al de woonkamer. Een aardige klus, maarrrrrrrr nu heb ik Heilige Antonius niet meer nodig, ik kan alles weer vinden (m.u.v. de afstandsbediening van de tv)

dozen, dozen en dozen

de kast in de oude kleur....de restjes die er nu op zitten zijn beter.

Tenslote (wederom zonder bruggetje) kan ik nu ook middels een foto laten zien waarom ik een hekel aan de wekker heb:



Over het WK: als WE winnen ben ik blij dat we de vlaggetjes hebben opgehangen, als ZE verliezen hebben we toch een paar spannende wedstrijden gezien

Normaal, Rowwen Hèze avond.

Gisteren was het zover, de avond waar we lang naar uitkeken: Alempop.
Het is, wat mij betreft, het leukste festival. Dit heeft vooral als oorzaak dat Leo en Liesbeth het organiseren. En die twee kennen we al weer een tijdje, van hen mogen we bij een andere ingang naar binnen, krijgen we een speciaal armbandje en last but not least: na afloop lekkere broodjes. Het is leuk de tentfestivals eens vanaf de andere kant te zien. Geen plastic poepdozen, maar echte plees met papier (en zelfs zeep!), stoeltjes en het gewoon kunnen praten rond de tafel vooraf en na afloop, VIP-zijn bevalt me wel. Vorig jaar kwam Rowwen Hèze, dit jaar Normaal. Nu ben ik niet zo weg van Normaal, zeg maar helemaal niet eigenlijk. Ik heb ze een paar keer gezien omdat papagijs er graag heen ging. Ging, want nu bleef hij thuis. Hij was niet de enige, 'k denk dat er ca. 1500 mensen thuis waren gebleven. De tent was niet eens voor de helft gevuld en met het bier werd weinig geggooid. Dat is wel wat anders dan andere concerten die ik van hen meemaakte. Groot voordeel was: ik hoefde niet zo op mijn hoede te zijn. Niet zozeer vanwege dat bier, daar word ik niet warm, wel koud van. Nee, in Alem was dorp X weggebleven. Normaal kun je nl tot op zekere hoogte vergelijken met de zaterdagavondkermis in Vleuten: vechtende boeren uit dorp X tegen de boeren uit dorp Z. De keren dat ik bij Normaal was vond ik er een sfeer hangen van "doe-niets-verkeerd-dan-wordt-geen-levend-schaakstuk". 'k Geloof niet dat ik ooit een vechtpartij gezien heb bij Normaal, maar de sfeer was niet te vergelijken met de jongerencentra die ik tot dan toe had gezien.
Afijn, gisteren dus niet. Gisteren was gezellig. Wat de muziek betreft: niet. Ik kende 4 nummers, Joke (die toch in haar jongeblomjaren Normaal erg normaal vond) kende er 5. Cor liep met zijn camera bij "vrouw Hanselman" tevergeefs rond zoekende naar een mooie shot, en "Oerend Hard" denderde niet. Het was lauw. Bennie Joling, die me overigens een aardige vent lijkt, spatte niet. Enige vrolijke was een van de gitaristen, die vond alles leuk (of speelde dit, maakt ons wat uit, hij leek vrolijk) en belangrijkste: iemand met een saxofoon! En wat voor een.....prachtig. Het juiste mondstuk, een mooie gillende klank.
Conclusie Normaal: geef de man met de sax een plekje binnen RH en ga één keer per jaar in Toldijk een prachtshow neerzetten. Dit tenzij ik alles fout beoordeel en Normaal bij andere tenten wel succes heeft (want ik moet toegeven dat ik wel erg subjectief beoordelend ben). Deze avond was dan gewoon jammer, vooral voor een band als Normaal. Want ook al ben ik geen fan, 10 jaar terug waren zat, en die mensen genoten in grote getalen, gisteren waren ze thuisgebleven.
Qua organisatie heb ik niets aan te merken, dat was weer TOP. Heerlijk om door Liesbeth en Leo op deze manier in de watten gelegd te worden (volgend jaar Rowwen Hèze weer? haha). Erg leuk was ook zeker dat de Zeeuwse babbelaars, mijn naamgenoot en de duivel en haar man er weer waren, bedankt allemaal voor de avond!

zo zien vrouwen die vreemd gaan eruit:


en er waren er meer in de tent:


zoals gewoonlijk zijn de fotoos van de band zelf mislukt:


gewoon gezellig


en nu even wachten op een paar fotoos van Cor, die heeft tenminste een camera!

fw...ipv mail

Fw-dingen in mijn postvak, daar houd ik niet van. Nu kreeg ik er een van iemand (bedankt Lennard) van wie ik er nooit een krijg, dus toch maar open maken. Doorsturen doe ik dus niet, maar omdat deze toch wel zinnig is, een plaatsje op mijn blog. Kijk, als je eind van de maand alleen nog maar bruine bonen met spek zit te eten met je kinderen (daar je dat toevallig nog op voorraad hebt staan), omdat je geld op is, kun je soms grote vraagtekens hebben.

Beste allemaal,
Zoals bij de meesten bekend is, bestaat binnen het Europees Parlement een ingeburgerd gebruik als gevolg waarvan éénmaal per maand het volledige Europese Parlement met alle medewerkers en een bijna complete kantoorinventaris voor enkele dagen verhuist van Brussel naar Straatsburg. De enige reden hierachter is dat Frankrijk dit zo graag wil. 99% van de rekening - op jaarbasis ongeveer 200 miljoen euro - wordt toch betaald door de andere aangesloten landen.
Nu heeft een aantal europarlementsleden van verschillende partijen en uit verschillende landen een actie op touw gezet om aan deze geldverspilling een eind te maken. Zij hebben hiervoor één miljoen handtekeningen nodig zodat dit onderwerp op de agenda van de Europese Commissie kan worden gezet.
Binnen een paar dagen zijn er een kleine 100.000 handtekeningen binnen maar dit moeten er dus één miljoen worden.

Surf daarom naar:
http://www.oneseat.eu
en zet je handtekening zodat we met z'n allen een eind maken aan deze geldverspilling!!
Zegt het voort, zegt het voort......

popup-irritaties

Je moet het maar weten....Al een aantal maanden zat er een of andere irritante pop-up aan deze blog vast. Bleek van NetStat te komen (mijn teller). Hier de oplossing, zonder de teller te hoeven verwijderen.

http://ajtcs.antville.org/stories/1399733/

brief

http://www.winterplek.nl/flash/ritabrief2.swf